در چه مواردی نیاز به درمان ترکیبی ادتودنسی و جراحی فک وجود دارد؟
درمان جراحی فک که به عنوان جراحی ارتوگناتیک نیز شناخته می شود، گاهی اوقات با درمان ارتودنسی همراه است. این روش ترکیبی زمانی استفاده می شود که ناهماهنگی های شدید فک یا مال اکلوژن های اسکلتی وجود داشته باشد که تنها با درمان ارتودنسی قابل اصلاح نباشد.
هدف از جراحی ارتوگناتیک اصلاح ناهنجاری‌های ساختاری فک، مانند اوربایت (اورجت)، آندربایت (آندرجت) یا ناهماهنگی‌های قابل توجه در اندازه فک است. این شرایط می تواند باعث مشکلات عملکردی مانند مشکل در جویدن یا صحبت کردن و همچنین نگرانی های زیبایی شود.
این فرآیند معمولاً شامل همکاری بین یک جراح دهان و فک و صورت و یک متخصص ارتودنسی است. درمان ارتودنسی معمولاً ابتدا برای تراز کردن دندان ها و ایجاد یک فرم بهینه قوس دندانی آغاز می شود. این مرحله ممکن است شامل استفاده از بریس یا سایر وسایل ارتودنسی برای تغییر موقعیت دندان ها باشد.
هنگامی که دندان ها در موقعیت مورد نظر قرار گرفتند، مرحله جراحی شروع می شود. متخصص ارتودنسی و جراح دهان با هم برای برنامه ریزی روش جراحی، که ممکن است شامل تغییر موقعیت فک بالا (فک بالا)، فک پایین (فک پایین) یا هر دو باشد، همکاری می کنند. در طول جراحی، استخوان ها با دقت با استفاده از صفحات، پیچ ها یا سیم ها تغییر مکان داده و تثبیت می شوند.
پس از جراحی، مرحله ارتودنسی پس از جراحی برای تنظیم دقیق بایت و اطمینان از تراز مناسب دندان ها دنبال می شود. این مرحله ممکن است شامل پوشیدن بریس برای مدتی برای رسیدن به نتیجه مطلوب نهایی باشد.
رویکرد ترکیبی ارتودنسی و جراحی ارتوگناتیک امکان اصلاح جامع ناهماهنگی های فک را فراهم می کند و به مسائل اسکلتی و دندانی رسیدگی می کند. این می تواند تا حد زیادی بایت عملکردی، زیبایی صورت و سلامت کلی دهان بیمار را بهبود بخشد. برنامه درمانی و زمان بندی خاص به شرایط فرد و توصیه های تیم دندانپزشکی و جراحی درگیر بستگی دارد. بهتر است با یک متخصص ارتودنسی و جراح فک و صورت مشورت کنید تا مشخص شود که آیا این درمان ترکیبی برای مورد خاص شما ضروری و مناسب است یا خیر.